Boukje Canaan heeft een heel bijzonder beroep, ze is namelijk [afscheidsfotograaf](http://www.afscheidsfotograaf.nl/), gespecialiseerd in het vastleggen van uitvaarten, overleden kinderen en overige afscheidsmomenten. Geen makkelijke taak, maar Boukje is een vrouw met een missie: “Ik wil een emotioneel gezondere wereld creëren. Het is zo troostend als je gewoon over verlies kan praten met andere mensen. Ik weet uit ervaring dat dat met tastbare, persoonlijke sfeer foto’s kan.”
Hoe ben je hier ingerold?
“Ik ben fotograaf en ik wilde graag foto’s maken bij de uitvaart van mijn moeder. Mijn man zei: ‘dat kan niet, je gaat echt niet aan het werk die dag.’ Ik wilde toch foto’s, want mijn dochtertje zou als engeltje gaan lopen, en er zou een hele stoet zijn, met vlaggen van het Gilde. Ik moest iemand anders vinden die het kon doen. Ik heb een fotograaf die ik ken gevraagd en die heeft prachtige foto’s gemaakt van de sprekers, de kist, de bloemen, maar wij stonden er niet op. Dat verbaasde me. Die hele stoet, met mijn dochtertje voorop, stond er niet op. Dus ik vroeg waarom hij verder geen foto’s had genomen en hij zei dat hij dat te intiem vond. Het is ook moeilijk om de lens te draaien naar de mensen. Dat vond deze fotograaf zelf te zwaar. Ik wist zeker dat ik dat wél zou kunnen.”
Hoe ben je begonnen?
“Om jezelf te gaan promoten als afscheidsfotograaf is heel moeilijk, dus ik heb letterlijk een marketingcursus gedaan om mezelf in de markt te zetten. Toen de vader van een vriendin overleed bood ik aan om foto’s te maken. Haar broer vond het helemaal niks, was bang dat ik in de weg zou lopen, maar toen hij de foto’s zag heeft hij me gebeld: ‘Wat geweldig! Wat heb je een talent! Ik heb je helemaal niet gezien en jij hebt alles gezien, meer dan ik; de sfeer, de mensen, je hebt alles zo mooi in beeld gebracht. Hier moet je wat mee!’. Toen ik dat hoorde wist ik dat ik hiermee aan de slag moest gaan.”
Hoe heb je dat aangepakt?
“Toen heb ik aan iedereen die het maar wilde horen verteld dat ik dit ging doen en al snel kreeg ik een aanvraag of ik een overleden kindje wilde fotograferen. Dat was zo bijzonder! Zoveel meer dan een paar mooie foto’s maar echt iets waar iemand troost uit kan halen. Ze waren zo dankbaar. Dus toen heb ik met hen afgesproken dat ik hun foto’s mocht gebruiken, zodat ik dit ook voor andere mensen mag doen. Het geeft voldoening om mensen zo enorm te kunnen helpen bij hun verlies.”
Je geeft nu ook cursussen afscheidsfotografie aan anderen?
“Ja, ik heb inmiddels dertien studenten. Ik merkte dat meer fotografen hier belangstelling voor hadden, maar ik wil wel dat het op een goede manier gebeurt: met mensen in rouw moet je op een hele aparte manier durven omgaan. Als je alleen maar een cd’tje met foto’s aflevert denk ik dat je iets mist. Dan hebben ze geen tastbaar bewijs. Mensen willen liever zelf een album maken. Dat is natuurlijk ook prima, maar meestal spreek ik af dat ik ze dan over een half jaar toch even bel, want dan kan ik ze daar bij helpen. Ik heb gemerkt dat het voor sommige mensen gewoon te zwaar is om zelf een album te maken, elke keer als ze een begin maken zien ze de foto’s en komt er weer van alles boven. Dan stopt het. Daarom vind ik het belangrijk om contact met die mensen te houden, zodat ze straks verder kunnen. Dat is mijn missie: een emotioneel gezondere wereld creëren. Het lijkt me zo mooi als het ook gewoon wordt om over verlies kan hebben met mensen. Dat het gebeurde bespreekbaar wordt gemaakt. En ik weet uit ervaring dat dat met ontroerende en persoonlijke sfeerfoto’s kan.”
Meer over Boukje op haar website. Wat vind jij over foto’s bij een uitvaart? Laat het ons weten!